BINNENKIJKEN BIJ NICOLETTE FOX
EEN INTERIEUR WAAR GROEN DE RODE DRAAD IS
Nicolette Fox verruilde een paar jaar geleden haar baan als hoofdredacteur bij vtwonen voor dezelfde functie bij LAB. Daar kan ze nóg beter kleur geven aan de Nederlandse huizen. 'Als iedereen een beetje zijn best doet om zijn eigen omgeving mooier te maken, dan wordt de wereld als vanzelf ook mooier, nietwaar?'
de kracht van kleur
'Door mijn ervaring bij lifestylemagazines heb ik gezien dat mensen veel behoefte hebben aan inspirerende voorbeelden, tips en adviezen om te ontdekken welk interieur bij ze past', vertelt Nicolette in haar Heemsteedse huis, waar ze woont met man Robert, dochter Run Jie en hond Tejo. In het verleden was ze behalve hoofdredacteur van vtwonen ook adjunct hoofdredacteur van Libelle, dus ze weet waarover ze het heeft. 'Mensen beseffen tegenwoordig gelukkig dat hun huis grote invloed heeft op hoe happy ze zich voelen. Dat is niet altijd zo geweest. We hebben het te danken aan Jan des Bouvrie. Hij heeft ervoor gezorgd dat we in Nederland met z'n allen aandachtiger gingen kijken naar hoe we wonen. Want na de oorlog had bijna iedereen een interieur dat vooral functioneel was, met zware meubels en weinig persoonlijkheid.'
Best verrassend dat iemand wiens dagelijks werk bestaat uit kleur juist Des Bouvrie op een voetstuk plaatst. Hij staat immers bekend als de man van het witte wonen. Toch is het meer dan terecht. Je zou kunnen zeggen dat de befaamde ontwerper de Nederlandse huizen opnieuw in de grondverf heeft gezet, zodat ze klaar waren voor de toekomst. Een toekomst vol kleur en met uitbundige dessins op de muren in de vorm van behang. Zoals bij Nicolette thuis.
IN BALANS MET FENG SHUI
Hoewel ze al jaren werkt in het vak, heeft Nicolette zelf nooit een interieuropleiding gevolgd. 'Ik heb alles gaandeweg in de praktijk geleerd', verklaart ze. 'Van mijn hoofdredacteur, de collega’s uit het vak, boeken, beurzen, workshops, gesprekken … Ik was nieuwsgierig en leergierig en absorbeerde alle kennis. Ik weet dus veel van interieur en design, van interieurarchitectuur en styling. In mijn huis heb ik daar gebruik van gemaakt. Toch wil ik soms ineens een meubel weer verplaatsen, of moet een kunstwerk ergens anders hangen. Het voelt dan altijd beter, maar het waarom kan ik niet altijd duiden. De behoefte aan die duiding, merkte ik wel steeds sterker bij mezelf. Daarom ben ik onlangs gestart met een cursus Feng Shui.
Ik wilde mijn praktische kennis aanvullen met theoretische kennis over de energie en emotie van kleuren en materialen, maar ook over de indeling van een huis. Vaak is het goed voorstelbaar, bijvoorbeeld dat blauw meer geschikt is voor een slaapkamer dan roze. Uiteindelijk moet je natuurlijk gewoon doen waar je jezelf goed bij voelt, maar ik vind het wel prettig om ideeën als Feng Shui te gebruiken als richtlijn, om mijn huis meer in balans te brengen.'
HUIS IN MINIATUUR
Één van de richtlijnen in Feng Shui is dat je altijd door de voordeur naar binnen moet gaan. 'De gedachte is dat nieuwe energie door de voordeur binnenkomt, en het is slim om dat te benutten', weet Nicolette. 'Voorheen nam ik altijd de zijdeur, nu dus niet meer. Baat het niet dan schaadt het niet, denk ik dan maar.'
Waarom je bij Nicolette sowieso door de voordeur zou moeten komen, is omdat je dan in de hal wordt verwelkomd door het prachtige bloemenbehang Pimpernel, een arts-and-crafts-klassieker van William Morris. 'De geeltint Asian Sunrise no. 978 van het trappenhuis echoot de kleur van de grote bloemen', wijst Nicolette. 'De balustrade van de trap maakten we wit, de treden zwart, aansluitend op de originele zwart-wit tegelvloer uit het begin van de vorige eeuw.' In feite toont de hal Nicolettes huis in miniatuur. Alle ingrediënten uit de rest van het interieur zie je erin terug. Behalve behang en kleur op de muur, bijvoorbeeld ook kunst, vintage, design, elementen in een accentkleur, en een exotische toevoeging, hier in de vorm van een lampionlamp.
KLEURSPEURTOCHT
Beneden in de woonkamer vertelt Nicolette het verhaal achter het palet van haar huis. 'Qua kleuren heb ik hier alles geprobeerd. Dat had ermee te maken dat ik lang aan dit huis heb moeten wennen, nadat we er kwamen wonen in 2011. Ik was helemaal verliefd op ons vorige huis. Maar dat lag midden in de stad, met nauwelijks buitenruimte. Terwijl buiten zijn precies was waar onze dochter ontzettend behoefte aan had. Toen we hier de grote uitbouw konden maken, kwam het voor mij helemaal goed. Omdat er nu veel meer licht binnenkomt. En omdat het nieuwe deel helemaal van hout is, binnen en buiten, ervaar je het als een natuurlijke overgang van het huis naar de tuin. Het is een ontzettend behaaglijke plek. Met de toevoeging van al dat hout ontstond bijna ongemerkt de behoefte aan een groen palet voor de rest van het huis. Dat versterkt elkaar, geeft samen een rustig en natuurlijk beeld.
Maar ik denk dat mijn eerdere kleurwisselingen óók te maken hadden met mijn werk bij Libelle en vtwonen destijds. Daar kreeg ik constant inspiratie, ook wat kleur betreft. Ik dacht toen altijd, en dat denk ik stiekem eigenlijk nog steeds: wat zou ik graag vier huizen hebben. Alleen maar om ze alle vier een ander palet te kunnen geven. Nu heb ik die prikkels natuurlijk nog steeds bij LAB. Maar ik zit in een andere fase in mijn leven. Een fase waarbij groen past. Het blijkt de kleur te zijn waar ik me het fijnst bij voel en dat geldt net zo voor Robert. Groen is de rode draad geworden in ons huis, daarin vinden we elkaar. Robert is ook echt betrokken bij het interieur, het is niet alleen mijn ding, het is ons ding.'
DEUREN ALS HERINNERING
Nicolette gaat voor de trap op naar een overloop met allemaal deuren. 'Ze waren ontzettend lelijk geschilderd', herinnert Nicolette zich. 'Mijn vader hielp ons met opknappen en schuurde ze. Het resultaat van de kaal gehaalde deuren was zo mooi, en mijn vader had er zoveel werk in zitten, dat ik tegen hem zei dat ik het zonde vond om ze weer te schilderen. Inmiddels is mijn vader helaas overleden. Dat ik zijn arbeid nog helemaal voel in deze deuren betekent veel voor me, dus ik laat ze zo.'
Één van de deuren op de overloop geeft toegang tot de slaapkamer van Nicolette en Robert. De wand achter het bed trekt meteen de aandacht met behang Palm Jungle van Cole & Sons, de exotische touch in deze ruimte. De andere muren zijn de warme groentint Poetic Pondicherry no. 58 en het plafond is geschilderd in de blauwtint Silence no. 107, bij uitstek geschikt voor een rustgevende sfeer. De kobaltblauwe accenten van de wandlampjes en de print, voorkomen samen met de paarse sprei dat de kamer slaperig oogt.'
De kast is gemaakt door een timmerman van oude deuren die over waren uit het huis', wijst Nicolette. 'Wat mijn garderobe betreft heb ik trouwens een hele periode gehad dat ik kleurrijke kleding droeg. Maar als ik nu in mijn kast kijk, zie ik meer donkerblauw, zwart, grijs en beige. Dat komt omdat ik tegenwoordig wat bewuster kies voor iets wat ik volgend jaar ook nog mooi vind. Minder stukken, maar betere stukken. Dat loopt synchroon aan een bredere behoefte aan rust die ik voel, en die je ook terugziet in het interieur.'
Achter een andere deur is de kamer van dochter Run Jie, ook weer met een behangwand, dit keer met sierlijke panters tegen een groene achtergrond. De baldakijn met palmbomen boven het bed sluit daar mooi op aan. Verder is alles geschilderd in één tint, Ibiza Rush no. 966. In de badkamer, achter een volgende deur, is zacht groen opnieuw de tint die voor een relaxte sfeer zorgt. Zoals in het hele huis, begint langzaam duidelijk te worden.
het mooie van schoonheid
'Dat LAB onder het motto COLOUR THE WORLD van elk verkocht blik verf een percentage reserveert voor een goed doel, was voor mij een grote plus om voor dit merk te gaan werken. Ik vind het belangrijk dat bedrijven maatschappelijke verantwoordelijkheid nemen. Ook privé probeer ik de wereld te kleuren door bewuste keuzes te maken. Door spullen te verzamelen, in plaats van te verbruiken. Veel van onze meubels komen uit vintagewinkels, van Woppah en van Marktplaats.
Tegelijkertijd vind ik dat je in leven en werk niet altijd enorm diepzinnig hoeft te zijn om verschil te maken. Ik houd van mooie dingen, en van gewone dingen en momenten mooi maken. De tafel met extra zorg dekken, niet alleen als we iets te vieren hebben, maar ook als we bezoek krijgen, of soms ook gewoon doordeweeks. Een cadeautje extra speciaal inpakken. Als iedereen nou wat meer zou genieten van mooie dingen, dan wordt de wereld vanzelf ook mooier, nietwaar? Schoonheid waarderen, aan de bright side of life blijven – al is dat op dit moment soms lastig – daar geloof ik in.'
Tekst: Chris Muyeres
Fotografie: Lotte van Uittert
Productie en styling: Libelle en Moniek Visser